De aanleiding om zich met partneralimentatie bezig te houden was een stukje in De Tijd en de Volkskrant van 21 september 1979 dat D’66 een motie in de Tweede Kamer had ingediend om de partneralimentatie te beperken. Deze motie werd verdedigd door mevrouw Alida Wessel.

Zij zou o.a. gezegd hebben: ‘(.. .Daarom) kan het feit dat helaas het emancipatieproces van de vrouw nog niet is voltooid, nimmer een argument zijn om geen limitering van de alimentatieperiode mogelijk te maken’.

 

De vrouwen van de Strijdijzers hadden veel moeite met deze mening en kregen het idee om mevrouw Wessel uit te nodigen om een keer over haar opvattingen in het Vrouwenhuis te praten. Ze schreven haar een brief. Hierdoor moesten ze erover nadenken wat ze nu eigenlijk van de bovenstaande zin vonden, en waarom ze er een probleem mee hadden.

Ze schreven in de brief het volgende:

‘Wij vinden dit een kromme redenering. Met andere woorden zegt u namelijk: vrouwen hebben minder mogelijkheden dan mannen (het emancipatieproces is nog niet voltooid), maar dat mag ons niet tegenhouden die toch al geringere mogelijkheden nog verder te beperken’.

Op de uitnodiging heeft mevrouw Wessel niet gereageerd.