Vrouwen en Sport
Bericht op Facebook van UN Women Nederland. Vrouwen in de sport verdienen een gelijke start, maar ook een gelijke behandeling en gelijke viering van hun prestaties. Zolang vrouwelijke sporters nog niet als sporters worden gezien en hun prestaties als minder goed worden beschouwd hebben we nog een lange weg te gaan. Voorbeelden zijn er te over en niet alleen in Nederland. 
Uit een steekproef van Mediaplatform VIDM blijkt dat van alle geportretteerde sporters in de dagbladen slechts vijf procent vrouw is. Een verklaring zou zijn dat vrouwelijke topsporters minder presteren. Het tegendeel is het geval. Zo is het de Nederlandse voetbalvrouwen gelukt deel te nemen aan het EK, in tegenstelling tot hun mannelijke evenknieën.
Nog geen één procent van al het sponsorgeld gaat naar vrouwensport.
Actueel: Vrouwenvoetbal
De stilte rondom het vrouwenvoetbal is bijna hoorbaar.
Het talent is er dus. De media echter, schenken bizar weinig aandacht aan de geweldige prestatie van de voetbalvrouwen. We weten nauwelijks iets van de Oranjeleeuwinnen die straks ons land verdedigen. Hoe trainen ze? Hoe maken ze zich op voor een wedstrijd? Waar lopen ze tegenaan? Welke verwachtingen hebben ze? Hoe ziet hun leven eruit?
We kloppen onszelf graag op de borst dat er geen sprake meer is van ongelijkheid of een ongelijke behandeling. Dat iedereen gelijke kansen heeft en dat hard werken zich uitbetaalt. Zo sluiten we onze ogen voor de werkelijkheid, want die ongelijkheid is er wel degelijk. Het ontbreken van de Oranjeleeuwinnen in de media laat dat zien.
Lees ook: Vrouwenvoetbalsters trekken zich niets aan van Derksen.
Niet alleen in de voetbalwereld maar ook in andere sportsectoren is de ongelijkheid groot. Op de werkvloer of in de politiek is diversiteit evenmin vanzelfsprekend, maar (top)sport spant de kroon. Vrouwelijke topsporters verdienen substantieel minder dan hun mannelijke collega’s. De Volkskrant publiceerde onlangs een lijst met de honderd meest verdienende topsporters van de wereld: tennisster Serena Williams was de enige vrouw op de lijst, ergens onderaan. Diep treurig.
De geringe media-aandacht voor de voetbalvrouwen heeft dus wel degelijk consequenties. Onzichtbaarheid betekent geen sponsoren en het gebrek aan sponsoren leidt tot onzichtbaarheid. Een vicieuze cirkel.
Een andere consequentie van die ongelijke behandeling is dat talentvolle meisjes en jonge vrouwen minder worden uitgedaagd hun talenten te ontplooien. Daarvoor zijn vrouwelijke rolmodellen namelijk essentieel. Maar dan moeten die rolmodellen wel zichtbaar zijn, opdat jonge vrouwen zich met hen kunnen identificeren. Dan kunnen zij zien dat topsport ook voor hen is weggelegd. Dan melden sponsoren zich ook voor hen, als zij uitblinken in hun sport.
Nederland is altijd een land van topsporters geweest, het land van melk en kaas heeft ons gemaakt tot wie we zijn: sterk en gezond. In potentie lopen er in Nederland veel meer vrouwelijke topsporters rond.
